এটা শব্দত প্ৰকাশ কৰা

এটা শব্দত প্ৰকাশ কৰা


ধান থোৱা ঘৰ- ভঁৰাল।

খাবলৈ অনা কলপুলি- পচলা।

যি চিঠি বিলায়- পিয়ন।

যি আগতে শুনা নাই- অশ্ৰুতপূৰ্ব।

যি ঘটনা আগতে ঘটা নাই- অভুতপূৰ্ব।

যি জন্তু পোহা হয়- পোহনীয়া।

যি অতিশয় দীঘল নহয়- নাতিদীর্ঘ।

যি জুইত পুৰি নাযায়- অদাহ্য।

যি আনৰ ভাল দেখিব নোৱাৰি- পৰশ্ৰীকাতৰ, চকু-চৰহা।

যি তিৰোতাই ধান ৰোৱে- ৰোৱনী।

যি তিৰোতাই ধান দায়- দাৱনী।

যি তিৰোতাৰ স্বামী মৰিছে- বিধৱা, বাঁৰী।

যি পুৰুষৰ ঘৈনীয়েক মৰিছে- বৰলা, বিপত্নীক।

যি আনৰ অধীন- পৰাধীন।

যি আনৰ অধীন নহয়- স্বাধীন।

যি আনৰ বস্তু বলেৰে কাঢ়ি নিয়ে- ডকাইত।

যি মাটিত সাৰ নাই- অসাৰুৱা।

যি মাটিৰ উৎপাদিকা শক্তি নাই- অনুৰ্বৰা।

যি নিজৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি চলে- স্বাৱলম্বী, আত্মনিৰ্ভৰশীল।

যি অভাৱত থাকে- অভাৱী, অভাবগ্রস্ত।

যি অলপতে শুনে- শহাকণীয়া।

যি পৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি চলে- পৰনিৰ্ভৰশীল।

যি নিজকে পণ্ডিত বুলি ভাবে- পণ্ডিতম্মন্য।

যি বস্তু দিব পৰা নাযায়- অদেয়।

যি দেশৰ ভক্ত- দেশভক্ত।

যি মাতৃৰ মাত্ৰ এটাহে সন্তান- কাকবন্ধ্যা।

যি দেশক ভাল পায়- দেশপ্রেমিক।

যি কথা জনা নাযায়- অজ্ঞাত, অজানিত।

যি আনৰ মুখলৈ বাট চাই থাকে- পৰমুখাপেক্ষী।

যি পথৰ পৰা বিচলিত হৈছে- পথভ্রষ্ট।

যি কৰ্তব্য স্থিৰ কৰিব নোৱাৰে- কিংকৰ্তব্যবিমূঢ়, হতবুদ্ধি।

যি দেশৰ বাবে মৃত্যুবৰণ কৰে- স্বহিদ, ছহিদ।

যি মানুহৰ নিজাপী ঘৰ নাই- অঘৰী।

যি কৰ্মত বীৰৰ তুল্য- কৰ্মবীৰ।

যি জন সাহিত্যত সম্ৰাটৰ তুল্য- সাহিত্য-সম্ৰাট।

যি অনুষ্ঠান শৰৎ কালত হয়- শাৰদীয়।

যি দীৰ্ঘকাল জীয়াই থাকে- দীর্ঘজীবী।

যি খুজি খায়- খোজনিয়াৰ।

যি মাগি খায়- মগনিয়াৰ।

যি এটা চকুৰে নেদেখে- কণা।

যি বিদ্যাৰ আলয়- বিদ্যালয়।


যি একে গোত্ৰৰ- সগোত্ৰ।

যি বিদেশৰ পৰা আহে- বিদেশী।

যি সহজতে জীণ নাযায়- গুৰুপাকী, দুষ্পাচ্য।

যি ঠাই অতি ঠাণ্ডাও নহয় গৰমো নহয়- নাতিশীতোষ্ণ।

যি ঠাই অতি কষ্টৰে লঙ্ঘন কৰা যায়- দুৰ্লঙ্ঘ।

যি যন্ত্ৰৰে হাতেৰে সূতা কটে- যঁতৰ।

যি ইন্দ্ৰিয় জয় কৰিব পাৰে- জিতেন্দ্ৰিয়।

যি কষ্ট সহ্য কৰিব পাৰে- কষ্টসহিষ্ণু।

যি বিধিসম্মত- বৈধ।

যি বিধিসম্মত নহয়- অবৈধ।

যি ঈশ্বৰক বিশ্বাস কৰে- আস্তিক।

যি কথা কোৱা উচিত নহয়- অকথ্য, অকথনীয়।

যি ঈশ্বৰক বিশ্বাস নকৰে- নাস্তিক।

যি কোনো কাম কৰিব নোৱাৰে- অকৰ্মণ্য, অসাঁঠন।

যি গুণীৰ গুণ বুজিব পাৰে- গুণগ্ৰাহী।

যি পৰিণাম চিন্তা কৰি কাম কৰে- পৰিণামদৰ্শী।

যি ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰিব পাৰে- দূৰদৰ্শী।

যি ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে- অদূৰদৰ্শী।

যি সঁচা কথা কয়- সত্যবাদী।

যি উপকাৰীৰ উপকাৰ স্বীকাৰ নকৰে- অকৃতজ্ঞ, কৃতঘ্ন।

যি দুই হাত সমানে চলাব পাৰে- সব্যসাচী।

যি উপকাৰীৰ উপকাৰ স্বীকাৰ কৰে- কৃতজ্ঞ।

যি মিছা কথা কয়- মিছলীয়া।

যি অলপতে ভয় খায়- ভয়াতুৰ।

যি একো নাজানে- অজ্ঞ।

যি কণীৰপৰা জন্মে- অণ্ডজ।

যি একেলগে পঢ়ে- সহপাঠী।

যি নিশাহে চৰে- নিশাচৰ।

যি যোগৰ পৰা ভ্ৰষ্ট হৈছে- যোগভ্ৰষ্ট।

যি নিজে নিজে হয়- স্বয়ম্ভু।

যি আনফালে মন দিয়ে- অন্যমনস্ক।

যি ধন খৰচ নকৰে- কৃপণ।

যি মাছ-মাংস খায়- আমিষাহাৰী।

যি মাছ-মাংস নাখায়- নিৰামিষাহাৰী।

যি ভাষাত পাৰ্গত- ভাষাবিদ।

যি লোকক দেখি পাছত কৰা যায়- অনুকৰণ।

যি নিজৰ পেটলৈহে চিন্তা কৰে- আপোনপেটীয়া, স্বাৰ্থপৰ।

যি ভিক্ষা কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰে- ভিক্ষাৰী।

যি নিয়মমতে খৰচ কৰে- মিতব্যয়ী।

যি নিয়মমতে খৰচ নকৰে- অমিতব্যয়ী।

যি কথা বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি- অবিশ্বাস্য।

যি মৰো মৰো অৱস্থা হৈছে- মুমূর্ষ।

যি কাৰো পক্ষৰ নহয়- নিৰপেক্ষ।

যি পৰৰ ঠাইত বাস কৰে- প্ৰবাসী।

যি সহ্য কৰিব পাৰে- সহিষ্ণু।

যি ক্ষয় হ'বলৈ ধৰিছে- ক্ষয়িষ্ণু।

যি বিষ্ণুক উপাসনা কৰে- বৈষ্ণৱ।

যি মাটি ফুটি ওলায়- উদ্ভিদ।

যি শিৱক উপাসনা কৰে- শৈৱ।

যি শক্তিক উপাসনা কৰে- শাক্ত

যি গোচৰ তৰে- গুচৰীয়া।

যি বাঢ়িবলৈ ধৰিছে- বৰ্দ্ধিষ্ণু।

যি জানিবলৈ আগ্ৰহী- জিজ্ঞাসু।

যি সমাপ্ত হোৱা নাই- অসমাপ্ত।

যিটো সুধিবলগীয়া- জিজ্ঞাস্য।

যাক মূল্য দি কিনিব নোৱাৰি- অমূল্য।

যাক সহজে ভাঙিব পাৰি- ভঙ্গুৰ।

যাক সহজতে লাভ কৰিব নোৱাৰি- দুৰ্লভ।

যাক সহজতে লাভ কৰিব পাৰি- সুলভ।

যাক ভেদ কৰিব নোৱাৰি- অভেদ্য।

যাক সহজে ভেদ কৰিব নোৰাৰি- দুৰ্ভেদ্য।

যাক বধ কৰা উচিত- বধ্য।

যাক নিবাৰণ কৰিব নোৱাৰি- অনিবার্য।

যাক পৰিত্যাগ কৰিব নোৱাৰি- অপৰিহাৰ্য, অপৰিত্যাজ্য।

যাক বুজিব পাৰি- বোধগম্য।

যাক বধ কৰা অনুচিত- অবধ্য।

যাক সহজে বুজা যায়- সহজবোধ্য।

যাক কল্পনা কৰিব নোৱাৰি- অকল্পনীয়, কল্পনাতীত।

যাৰ সীমা আছে- সসীম।

যাৰ সীমা নাই- অসীম।

যাৰ আদি নাই- অনাদি।

যাৰ অন্ত নাই- অনন্ত।

যাৰ আশ্রয় নাই- নিৰাশ্ৰয়।

যাৰ ওপৰত গোচৰ তৰে- পাদকীয়।

যাৰ সকলো বস্তু অঁটাকৈ আছে- আটন্তিয়াৰ।

যাৰ ঋণ আছে- ঋণী।

যাৰ ধৰ্মলৈ ভয় আছে- ধৰ্মভীৰু।

যাৰ বিবেচনা শক্তি নাই- অবিবেচক।

যাৰ পিতৃ-মাতৃ দুয়ো মৰিছে- ঘাট-মাউৰা।

যাৰ গুণ আছে গুণী।

যাৰ মান আছে- মানী।

যাৰ বল আছে- বলী।

যাৰ মৰণ নাই- অমৰ।

যাৰ ধাৰ আছে- ধৰুৱা।

যাৰ নাম নাই- অনামী, অনামা।

যাৰ বল নাই- নিৰ্বলী, দুৰ্বল।

যাৰ একোয়েই নাই- নিঃস্ব।

যাৰ মূৰত চুলি নাই- তপা।

যাৰ নাম ৰাতিপুৱাই স্মৰণ কৰা উচিত- প্ৰাতঃ স্মৰণীয়।

যাৰ হাত আঁঠুৰ তললৈকে পৰে- অজানুলম্বিত।

যাৰ আগমন আহ্বান কৰা হয়- স্বাগত।

যাৰ পূৰ্বজন্মৰ কথা মনত আছে- জাতিস্মৰ।

য'ত মানুহ বেছি- জনবহুল।

য'ত কোনো মানুহ নাই- জনশূন্য।

য'লৈ যোৱা কষ্টসাধ্য- দুৰ্গম।

কোনো কথাৰ নিশ্চয় কৰিবলৈ পঠিওৱা বিশ্বাসী মানুহ- সঁজাতী।

একেজন গুৰুৰে শিষ্য- হৰিভকত, সতীৰ্থ।

মাটিৰে যি নিৰ্মিত- মৃন্ময়।

গধুলি যি চকুৰে নেদেখে- কুকনৰীকণা।

হঠাতে হোৱা ঘটনা- আকস্মিক।

মেলত যি পাৰ্গত- মেলেকী।

বধ কৰিবলৈ ইচ্ছা- জিঘাংসা।

মাগিলেও ভিক্ষা নোপোৱা সময়- দুৰ্ভিক্ষ।

আনৰ দোষ দেখা স্বভাৱ- অসূয়া।

আহাৰ জীৰ্ণ নোহোৱা কাৰণে হোৱা বেমাৰ- অজীৰ্ণ।

দৰমহা বা বেতন নোলোৱাকৈ কৰা কাম- অবৈতনিক।

কাৰো নাম নধৰাকৈ পৰা গালি- গুৱাল-গালি।

ঘৰত থকা জন্তু- বনৰীয়া।

জুই ধৰি ৰখা ঠাই- জুহাল।

প্ৰাণক পণ কৰি- প্ৰাণপণে।

কোনো কাৰ্য কৰিবলৈ স্থিৰ কৰা- কৃত সংকল্প।

জন্তুৰ নিচিনা- জান্তৱ।

নাম নিদিয়াকৈ দিয়া (চিঠি)-বেনামী।

বনত থকা জন্তু- ঘৰচীয়া।

বাটেৰে যোৱা লোক- বাটৰুৱা।

ঘাঁহেৰে ভৰা ঠাই- ঘাঁহনি।

কলেৰে ভৰা যি ঠাই- কলনি।

বনেৰে ভৰা যি ঠাই- বননি।

বৰষুণ নোহোৱা যি বতৰ- খৰাং।

ঠেং নোহোৱা ভেকুলী পোৱালি- লালুকী।

দ নোহোৱা ঠাই- তৰাং।

ৰং আছে য'ত- ৰঙালী।

ভোগ আছে য'ত- ভোগালী।

কাণেৰে নুশুনা লোক- কলা।

গৰু বন্ধা ঠাই- গোহালি।

স্বামী থকা তিৰোতা- আয়তী, সধৱা।

সোণৰ দৰে বৰণ যাৰ- সোণালী, সোণোৱালী।

সাহ আছে যাৰ- সাহিয়াল, সাহসী।

ৰূপৰ দৰে বৰণ যাৰ- ৰূপালী, ৰূপোৱালী।

ৰন্ধা-বঢ়া কৰা ঠাই- ৰান্ধনি-ঘৰ, ৰান্ধনি-শাল।

ম'হ বন্ধা ঠাই- খুঁটি।

মাটিৰ নিচেই সৰু টেকেলি- ভুৰুকা।

গোটেই জীৱন জুৰি- আজীৱন।

নোহোৱা বস্তু উদ্ভাৱন কৰোতা- আৱিস্কাৰক, আৱিস্কৰ্তা।

দুয়োটা চকুৰে নেদেখা লোক- অন্ধ।

একে সময়তে হোৱা- সমসাময়িক।

চোবাই খোৱা যি বস্তু- চব্য।

পি খোৱা বস্তু- পেয়।

চেলেকি খোৱা বস্তু- লেহা।

বিহুৰ আগদিনা- উৰুকা।

বটা সৰিয়হেৰে কৰা চাট্নি- কাহুঁদি।

খাৰণি সনা সৰিয়হৰ গুৰি- খাঁৰলি, বেহুৱা।

বাঁহ গাজ খুন্দি কৰা খাদ্য-বস্তু- খৰিচা।

মিহি নোহোৱা গুৰি- খৰচি।

একে ঠাইতে থিতাপি হৈ নথকা এজাতি লোক- অঘৰী।

একে মাতৃৰ সন্তান- সহোদৰ, সোদৰ।

এবাৰ গুটি লাগি মৰা গছ- ঔষধি।

লোকক দেখি পিছে পিছে যোৱা- অনুসৰণ।

লোকৰ পৰা পোৱা নিন্দা- লোকনিন্দা।

এটা সন্তান জন্ম হোৱাৰ পৰা আন এটা জন্ম হোৱালৈকে সময়- আনজ।

পনীয়া গাখীৰ দিয়া গাই- জলাহী।

ভৰিৰ পৰা মূৰলৈ- আপাদ-মস্তক।

য'ত বহুতো ল'ৰা-ছোৱালীয়ে পঢ়ে- পঢ়াশালি।

ফুল নুফুলাকৈ গুটি হোৱা- বনষ্পতি।

Post a Comment

0 Comments